Vorige week donderdag besteedde de Volkskrant aandacht aan de protesten van kunstenaars tegen de sponsoring van Tate door oliemaatschappij BP. Deze protesten zijn een langlopende kwestie. Volkskrant lijkt hiermee de vraag op te willen werpen waarom hier in Nederland nog geen protest is tegen sponsorende corporates waar maatschappelijke kwesties spelen.
Maatschappelijke goede doelen sponsoren is een manier om de duurzame verbinding aan te gaan. Deze doelen verplichten de sponsoren vaak een programma te starten rondom het onderwerp, zodat de sponsoring een financiële en een inhoudelijke component heeft. Het gaat dan om strategische partnership, zoals bijvoorbeeld Solidaridad heeft met onder meer Mars, H&M, Suikerunie en WNF met Eneco, Rabo en KLM.
Wordt het ooit voor culturele instellingen mogelijk om voorwaarden aan duurzaamheid van de sponsor te stellen? En past dat bij hun rol? Op dit moment is in Nederland de culturele nood zo hoog dat kritisch zijn over het beleid van sponsoren, het voortbestaan van een culturele instelling lijkt te bedreigen. Het aantal mogelijke sponsoren is schaars, dus maatschappelijk verantwoord kiezen, lijkt een luxe.
De accountantsorganisatie NBA heeft in Nederland de sponsoring door accounts van hun klanten aan banden gelegd. Zeer strikte zelfregelering, waarbij de Nederlandse accountant uitblinken in strengheid. Aan de andere kant: mag een instelling zich door elk organisatie laten sponsoren? Of moet de overheid, of een brancheorganisatie hier voorwaarden stellen? Met andere woorden: moeten er regels voor zijn? Of moeten we wachten op protesten van publiek en kunstenaars? Wat vinden jullie?
Categories: Cultuur, Duurzaam, geld, Sponsoring, Partnership
Comments: 1 Comment
Comment
Comment by menno heling on 16 December 2014 7:08 am
Waarom weer regelgeving? Dan kan iedereen zich daar weer achter verschuilen of over onderhandelen. Zie de sponsoring als een kans om de conversatie met een sponsorende organisatie aan te gaan. Probeer in het contract mee te nemen dat er ook een kritische component in het sponsorship kan zitten. En het Tate kan niet spreken voor de kunstenaars die er exposeren. Dat is aan BP uit te leggen.
Zoek het directe contact juist op, en als een sponsor zich terugtrekt, heeft hij/zij iets dubbel uit te leggen. Met deze houding voorkom je dat er weer een scheidslijn tussen foute en goede bedrijven wordt getrokken. Vaktijdschrift MMNieuws over cultureel ondernemerschap schrijft hier regelmatig over.
Post a comment